Меню

Суроғи ишқ меоӣ

Ту рӯзе нағз медонам, суроғи ишқ меоӣ,
Фиғонбарлаб, гиребончоқ ба садҳо сӯз меоӣ.
Ба кӯйи ошиқи чун ман касе дӯстат намедорад,
Пушаймонгаштаю бо ҷигари пурсӯз меоӣ.
Даруни саҳнаи ишқ, ки маро ту ҷустуҷӯ дорӣ,
Зи чашмат ашк ҳам ҷори, басо дилсӯз меоӣ.
Дили шайдои ман, ки аз фироқи ишқ адо гашта,
Ту он гаҳ бо ҳазорон ҳасрату афсӯс меоӣ.
Гар ин дам бо хати тақдир, ту аз ман дуриҳо ҷӯйӣ,
Хазонафшону ҳуснангез, басо маҳфуз меоӣ.
Дили ин Интизор, ки ҳар замон ёди ту месозад,
Ту он гаҳ дар хумори ишқ, басо хушрӯз меоӣ.