Ҷудоӣ
Ашкҳои ғам ғуборам тира кард,
Ашки ҳасрат, ашки ҳиҷрон, ашки андӯҳи гарон.
Дар самои хонаи ман ҷой гирифта,
Ҳастии манро бисӯхта, боз зи нав бечора кард.
Ашк! Ғам! Дарду ҷудоӣ! То ба кай сӯзи маро,
То ба кай бо ин ҷафоҳо, бас ҷигарсӯзӣ маро.
Хотироти рӯзҳои рафтаям, дарду ғамро боз дар ман кард зиёд.
Қисмати талхоби манро ӯ кунун, бо ғаму дарди ҷудои кард хароб.
Рӯйи роҳи зиндагонӣ, ҷуз зи ғам чизе надидам,
Дарду доғи бевафоӣ, андарин дунё кашидам.
Ёр бо дурию ҳиҷрон, дарди манро бас зиёд кард,
Оташи меҳру муҳаббат, дар дилам шӯру фиғон кард.
Зиндагиям гашт дигаргун, бо вафою бевафоӣ,
Умри ман низ охир омад, бо ғаму дарди ҷудоӣ.
Создано на конструкторе сайтов Okis при поддержке Flexsmm - накрутка подписчиков в ютубе